Laura Marano
Zaczęłam się śmiać, spojrzałam za siebie po czym pomyślałam
by zawrócić i jej zapytać. Problem polegał na tym że Van nie jest sama, na
pewno nocował u niej jej chłopak a ona przecież go nie opuść i będę musiała
spędzić czas z jej miłością. O nie, mowy nie ma. Włączyłam piosenkę tego kolesia
nie zwracają uwagi na to jak wygląda a może i dobrze?, po co zwracać uwagę na
jakąś młodocianą gwiazdę która jedną piosenką zawróciłam w głowie nastolatką?.
Widząc liczbę ese stwierdzam że wszystkim nastolatką. Zaczęłam biec uśmiechając
się do tego o czym pomyślałam. No i nie była bym sobą gdyby na coś bądź na
kogoś nie wpadła. Uderzyłam z taką siłą że upadłam na ziemię. Zdjęłam słuchawki
i spojrzałam na debila który stał na środku ścieżki.
-Mówiłem żebyś uważała! * odparł wyciągając dłoń w moją
stronę.
-Cholera. * odparłam.
-Żadna cholera to tylko ja * odparł jakiś przystojny chłopak. Cholernie przystojny. Podałam mu swą
dłoń. Na prostej drodze wpadłam na kogoś jeszcze przed domem Van zajebiście. * Chyba nie jesteś….
-Chyba nie * odparłam stojąc prosto i się na niego lampiąc.
Idź biegaj rusz się !!. Miałam już zakładać z powrotem słuchawki kiedy on
zaczął coś mówić.
-Jestem tutaj nowy nie chcesz mnie po oprowadzać?
- Jeszcze czego. *Ja powiedziałam to na głos… * To znaczy…
Lepiej nie, widzisz że jestem…. Nie radzę sobie w chodzeniu a co dopiero w
odprowadzaniu. *zaśmiał się, zobaczyłam zajebiście piękny uśmiech.
-Ładna i do tego zabawna * oparł nieznajomy uśmiechnęłam się
do niego pogodnie.
-No to cześć
-No pa śliczna, pewnie do zobaczenia. Prędzej niż później
będziesz moja * Miałam mu odpowiedź no ba. Ale przecież nigdy w życiu nie
spotkam tego chłopaka. Więc czy był sens?. Biegłam w stronę morza. Może
przebiegnę się wzdłuż morza?.
Vanessa Evans
Spoglądałam przez okno. Czekając na mojego faceta. Czy tak
ciężko być na czas?. Miałam już pisać do
laury że zabiorę się z nią. Odkąd dostała od starych samochód za nieobecność w
jej życiu była okropnie niezależna. A mój facet jak nie był tak nie był. Spojrzałam
się na ścianę przy biurku i zaśmiałam się. Widząc zdjęcia. Jeszcze nie całe dwa
miesiące temu wszystkie byłyśmy takie szczęśliwe.
1
Nawet powiedziała bym że cholernie szczęśliwe. Usłyszałam
jak ktoś trąbi. To on mój facet. Ale dostanie opieprz.
-Córciu* odparła moja mama stojąca w kuchni
-Co tam?
-Zaprosi swojego chłopaka na obiad z chęcią go poznam
-Co? * zapytałam zaskoczona
-Chciała bym poznać chłopaka mojej córki
-A tata?
-Tata wróci dopiero za tydzień z delegacji
-Aha * odparłam po czym obróciłam się w stornie drzwi. Ta,
delegacji od poł roku są w separacji, od momentu jak mama znalazła sobie nowego
młodszego faceta. Tata oszalał i od tego momentu zaczął ,,jeździć w delegacje’’
aby wracać w sobotę, przespać się na sofie w salonie i jechać z powrotem. Zastanawiałam się kiedy się
rozwiedzie .. Bo to była oczywista sprawa. Zamknęłam drzwi za sobą i pobiegłam
do samochodu. Otworzyłam sobie drzwi od strony pasażera i szybko wsiadłam by
mama mnie nie złapała. Spojrzałam na zdziwionego Seana.
-No co?
-Wiesz, pół roku trujesz mi tyłek bym otwierał Ci drzwi od
samochodu.
-Spokojnie zrobisz to jak wysiądziemy pod szkoła Sean. *
odparłam nachylając się i odbierając od niego buziaka w usta, odwzajemnił
pocałunek po czym ruszył kochałam tego chłopaka właśnie za to że nie musiałam
mu nic tłumaczyć.
-No i co słuchałaś tej piosenki? * zapytał mnie nagle
-Jasne że tak ten chłopak wymiata, wysłałam wszystkim
-Wiem i najlepsze jest to że będzie uczył się w naszej
szkole
-Że co? * odparłam totalnie zaskoczona.
-Tak Matteo Balsano wraz z Gaston Perida.
Oboje to doskonali piosenkarze.
-To co oni zamierzają robić w naszej budzie? * odparłam
zaskoczona tym wszystkim.
-Jak to co uczyć się * zaśmiał się, jakbym nie pojmowałam
czegoś istotnego. No pięknie kolejna wielka gwiazda w naszej szkole. Wiem że
dziewczyny padną kiedy się dowiedzą że gwiazda będzie się uczyć w naszej
szkole.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz